2011/11/06 - Urteko 32. igandea (A)

Hasiera ..... A Zikloa ..... B Zikloa ..... C Zikloa ..... Castellano

José Antonio Pagolaren homiliak.

Igandeko izenburuan "klik" egin, José Antonio Pagolaren homiliak irakurtzeko, partekatzeko, jaisteko edo inprimatzeko. Baita ere goiko menuan A Zikloa, B Zikloa edo C Zikloa aukeratu, zikloaren homiliak irakurtzeko.

2011ko azaroaren 6a

Urteko 32. igandea (A)

EBANJELIOA

Hemen da senarra! Irten bidera!

+ Jesu Kristoren Ebanjelioa San Mateoren liburutik 25, 1-13

Denbora haietan, Jesusek bere ikasleei parabola hau esan zien: «Jainkoaren erregetzarekin, kriseiluak hartu eta senar ezkonberriari bidera irten zitzaizkion hamar neskatxekin bezala gertatzen da.

Neskatxetako bost zentzugabeak ziren eta bost zentzudunak.

Kriseiluak hartzean, zentzugabeek ez zuten oliorik hartu; zentzudunek, ordea, kriseiluekin batera olioa ere hartu zuten ontzietan. Senarrak luzatzen zuenez, logaletu egin ziren denak eta loak hartu zituen.

«Gauerdian oihu bat izan zen: “Hemen da senarra! Irten bidera!” Jaiki ziren denak eta beren kriseiluak prestatu zituzten. Orduan, zentzugabeek zentzudunei esan zieten: “Emaguzue olio pixka bat, kriseiluak itzaltzera doazkigu eta”. Zentzudunek erantzun zieten: “Ea ez dugun nahikoa denontzat; hobe duzue badaezpada dendara joan eta erosi”.

«Baina, erostera joanak zirelarik, senarra iritsi zen, eta prest zeudenak ezteietara sartu ziren berarekin. Eta atea itxi egin zen.

«Iritsi ziren, azkenik, beste neskatxak ere eta dei egin zuten: “Jauna, jauna! Zabaldu!”

Baina jaunak erantzun zien: “Benetan diotsuet, ez dakit nor zareten”.

«Zain egon, beraz, ez baitakizue, ez egunik, ez ordurik.

Jaunak esana.

HOMILIA

2011ko azaroaren 6a

FEDE HIGATUA PIZTU

Lehen kristau-belaunaldiak uste osoa zuen ezen Jesus, Jaun berpiztua, oso laster itzuliko zela bizi-bizi. Ez zen, ordea, gertatu horrelakorik. Pixkana, Jesusen ikasleek prestatu beharra izan zuten denbora luzean zain bizitzeko.

Ez da gauza zaila pentsatzea zein galdera etorriko zitzaien. Nola eutsi bizirik hasierako espirituari? Nola bizi esna Jauna iritsi bitartean? Nola elikatu fedea itzali gabe? Jesusen kontakizun batek, eztei batean gertatuaz, lagundu zien erantzuna bilatzen.

Hamar neska gazte, andregaiaren adiskideak, beren kriseiluak piztu  eta senarrari ongietorri egiteko prestatu dira. Eguzkia sartzean, emaztea berekin hartuko duenean, biei lagunduko diete, senarraren etxera eramango dituen segizioan, han eztei-otordua egiteko.

Bada xehetasun bat kontalariak hasieratik nabarmendu nahi izan duena. Hamar neska gazteen artean bost zuhurrak dira eta arduratsuak; berekin hartu dute olioa, kriseilukoa gastatu ahala gehitzen joateko. Beste bostak «zentzugabeak» dira eta zabarrak; ez dute olio gehigarririk hartu eta kriseiluak itzaltzeko arriskuan gertatu dira.

Hain zuzen, laster konturatuko dira beren okerraz. Senarra atzeratu egin da eta ez da iritsi gauerdia arte. Ongietorria egiteko deia entzun dutenean, zuhurrek olioa gehitu dute bere kriseiluetan eta jai-aretora sartu arte lagundu diote senarrari. Zentzugabeek ezin dute egin lantuka hasi besterik: «Itzaltzen ari zaizkigu kriseiluak!» Olio bila joan beharrean gertatu direla, atea itxia zelarik iritsi dira eztei-otordura. Beranduegi.

Iruzkingile askok «olioaren» sinboloari ezkutuko esanahia bilatu nahi izan dio. Espiritu-berotasunaz, maitasunaz, bataioko graziaz… mintzo ote da Jesus? Agian, gauza xumeagoa da haren desira handi hura gogoratzea: «Sua ekartzera etorri naiz lurrera, eta zer nahiago hura piztea baino?» Ba ote da ezer gure fedea piztu dezakeenik, Jesusekin harreman bizia izatea baizik?

Ez ote da zentzugabekeria fede higatu bat gorde nahi izatea, Jesusen suaz biziarazi gabe? Ez ote da kontraesana kristau garela uste izatea, haren egitasmoa ezagutu gabe eta haren bizierak erakartzen gaituela sentitu gabe?

Premia bizikoa dugu kalitate berri bat harekiko geure harremanetan. Geure bizitzaren erdigunetzat hura bera hartzen lagunduko digun guztia zaintzea. Indarrik ez gastatzea ebanjeliotik zabartzen edo desbideratzen gaituen ezertan.Igandero geure fedea piztea, haren hitzak hausnartuz eta bizi-jarreraz jaunartuz. Inork ezin ditu eraldatu gure elkarteak Jesusek bezala.

Jose Antonio Pagola

Hildako Fededun guztien oroipena (A)

Hasiera ..... A Zikloa ..... B Zikloa ..... C Zikloa ..... Castellano

José Antonio Pagolaren homiliak.

Igandeko izenburuan "klik" egin, José Antonio Pagolaren homiliak irakurtzeko, partekatzeko, jaisteko edo inprimatzeko. Baita ere goiko menuan A Zikloa, B Zikloa edo C Zikloa aukeratu, zikloaren homiliak irakurtzeko.

2011ko azaroaren 2a

Hildako Fededun guztien oroipena (A)

EBANJELIOA

Neu naiz bidea, egia eta bizia.

+ Jesu Kristoren Ebanjelioa San Joanen liburutik 14,1-6

Denbora haietan Jesusek esan zioten bere jarratzailei:

«Ez izan kezkarik: sinetsi Jainkoarengan eta sinetsi niregan ere.

Nire Aitarenean toki asko dago; horrela izan ez balitz, esango nizuekeen. Orain, zuentzat tokia prestatzera noa. Joan eta tokia prestatu ondoren, berriro etorri eta neurekin eramango zaituztet, ni nagoen lekuan zuek ere egon zaitezten.

Zuek badakizue ni noan tokirako bidea».

Tomasek esan zion:

–Jauna, ez dakigu nora zoazen; nola jakin bidea?

Jesusek erantzun:

–Neu naiz bidea, egia eta bizia. Ezin da inor Aitarengana joan nire bidez izan ezik.

Jaunak esana.

HOMILIA

2011ko azaroaren 2a

Izenburua

---

Jose Antonio Pagola

HOMILIA

2008ko azaroaren 2a

NEGAR ETA OTOITZ EGIN

Ez jakinarena egin genezake. Hartaz ez hitz egin ere bai. Bizi genezake egun bakoitza bizi-bizi, gainerako guztiaz ahaztuz. Baina ezin saihestu dugu. Goiz edo berandu, herioa bisitan etorriko zaigu etxera, etxeko maiteenak berekin eramanez.

Nola erreakzionatu semea edo alaba betiko harrapatu digun istripu horren aurrean? Zer jarrera izan bere azken agurra esan nahi digun senarraren hilzorian? Zer egin hainbat adiskidek eta lagun maitek geure bizitzan uzten ari zaizkigun hutsunearen aurrean?

Lagun bakoitza, bera bakarrik, zeharkatzen ari den atea bezala da heriotza. Atea itxi orduko, hildakoa betiko ezkutatu zaigu. Ez dakigu hildakoa zertan den. Hain maitea eta hurbila genuen hura misterio batean galdu zaigu. Nola bizi ezintasunaren, nahasmenduaren, egundoko penaren esperientzia hori?

Ez da gauza erraza. Urte hauetan asko aldatu gara barrutik. Kritikoago egin gara, baina zaurigarriago ere bai. Eszeptikoago, baina premia handiagoko ere bai. Inoiz baino hobeto dakigu ezin eman diogula geure buruari gizakiak bere barnean gura duen guztia.

Horregatik gogorarazi nahi ditut, gizarte honetan hain zuzen, Jesusen hitz batzuk; baina guztiok inguratzen gaituen azken misteriora apal-apal irekitzen bagara bakarrik gerta daitezke esanguratsu: «Ez bedi larritu zuen bihotza. Sinetsi Jainkoagan. Sinetsi nigan ere».

Uste dut ezen guztiok, fede onekook, gutxikook, gutxiagokook eta fede txarrekook, bi gauza egin ditzakegula heriotzaren aurrean: negar egin eta otoitz egin. Nork bere fede eskasez. Konbentzimenduko fedez, duda-mudakoz, kasik itzalia den horrekin. Guk arazo asko izan ohi dugu geure fedearekin, baina Jainkoak ez du inolako arazorik gure ezina ulertzeko eta gure bihotz barnean dagoena ezagutzeko.

Hileta batera joaten naizenean, pentsatu ohi dut ezen han biltzen garenok, lagun maite baten heriotza dela eta, hau esaten ahal diogula segur aski utzi gaituenari: «Oraino ere maite zaitugulako gaude hemen, baina ez dakigu jadanik zuregatik zer egin. Txikia eta ahula da gure fedea. Jainko onaren misterioaren esku jarri nahi zaitugu. Guk eskaintzen ahal dizuguna baino leku hobea duzu hura. Izan zaitez zoriontsu. Zu maitatzeko gu gauza izan ez garen moduan maite zaitu Jainkoak. Haren esku uzten zaitugu».

Jose Antonio Pagola

Domu Santua (A)

Hasiera ..... A Zikloa ..... B Zikloa ..... C Zikloa ..... Castellano

José Antonio Pagolaren homiliak.

Igandeko izenburuan "klik" egin, José Antonio Pagolaren homiliak irakurtzeko, partekatzeko, jaisteko edo inprimatzeko. Baita ere goiko menuan A Zikloa, B Zikloa edo C Zikloa aukeratu, zikloaren homiliak irakurtzeko.

2011ko azaroaren 1ea

Domu Santua (A)

EBANJELIOA

Poz zaitezte eta alaitu, handia izango baita zuen saria zeruan.

+ Jesu Kristoren Ebanjelioa San Mateoren liburutik 5, 1-12a

Denbora haietan, jendetza ikusirik, Jesus mendira igo zen. Eseri eta ikasleak hurbildu zitzaizkion. Orduan, honela hasi zitzaien irakasten:

«Zorionekoak bihotzez behartsu direnak, haiek baitute Jainkoa errege.

«Zorionekoak negarrez daudenak, haiek baititu Jainkoak kontsolatuko.

«Zorionekoak bihotz gozokoak, haiek baitira jabetuko Jainkoak hitzemandako lurraz.

«Zorionekoak Jainkoaren nahia betetzeko gose-egarri direnak, haiek baititu Jainkoak aseko.

«Zorionekoak errukitsu direnak, haiek baititu Jainkoak erruki izango.

«Zorionekoak bihotz-garbiak, haiek baitute ikusiko Jainkoa.

«Zorionekoak bakegileak, haiek baititu Jainkoak seme-alabatzat hartuko.

«Zorionekoak Jainkoaren nahia betetzeagatik erasotuak, haiek baitute Jainkoa errege.

«Zorionekoak zuek, niregatik madarikatuko zaituztetenean, erasoka eta gezurrez gaizki-esaka erabiliko zaituztetenean.

Poz zaitezte eta alaitu, handia izango baita zuen saria zeruan.

Jaunak esana.

HOMILIA

2011ko azaroaren 1ea

Izenburua

---

Jose Antonio Pagola

Beste homiliak Ebangeliori buruz ikusteko, klikatu helbide honetan:

https://docs.google.com/document/d/15MB4R16PaPtuuGguJvDAADgTMgTNC7ndu7kkkQXX2pE/edit?hl=es&pli=1

2011/10/30 - Urteko 31. igandea (A)

Hasiera ..... A Zikloa ..... B Zikloa ..... C Zikloa ..... Castellano

José Antonio Pagolaren homiliak.

Igandeko izenburuan "klik" egin, José Antonio Pagolaren homiliak irakurtzeko, partekatzeko, jaisteko edo inprimatzeko. Baita ere goiko menuan A Zikloa, B Zikloa edo C Zikloa aukeratu, zikloaren homiliak irakurtzeko.

2011ko urriaren 30a

Urteko 31. igandea (A)

EBANJELIOA

Esan, esaten baitute, baina egiten ez.

+ Jesu Kristoren Ebanjelioa San Mateoren liburutik 23, 1-12

Denbora haietan, honela mintzatu zitzaien Jesus jendetzari eta ikasleei: «Lege-maisuek eta fariseuek Moisesen irakatsiak adierazteko eginkizuna dute. Saia zaitezte, beraz, haiek esaten dizueten guztia betetzen; baina ez egin egiten dutena; esan, esaten baitute, baina egiten ez.

Zama astunak lotu eta besteei leporatzen dizkiete, baina beraiek ez dute atzamar bat ere mugitu nahi.

Egiten duten guztia, jendeak ikusteagatik egiten dute; larrutxa zabalak eraman ohi dituzte bekokian eta borlatxo luzeak jantzietan; gogoko dituzte jai-otorduetan mahaiburuak eta sinagogetan lehen aulkiak; gogoko dute plazetan jendeak agur egitea eta guztiek “maisu” deitzea.

Zuek, ordea, ez utzi inori zuei “maisu” deitzen, bat bakarra baita zuen maisua, eta zuek denak senideak baitzarete.

Eta ez deitu lurrean inori “aita”, bat bakarra baita zuen aita, zerukoa.

Eta ez utzi “gidari” deitzen ere, bat bakarra baita zuen gidaria, Mesias.

Zuetako handiena izan bedi zuen zerbitzari.

Bere burua goratzen duena, beheratu egingo du Jainkoak, eta bere burua beheratzen duena, goratu.

Jaunak esana.

HOMILIA

2011ko urriaren 30a

BIHOTZ BERRITZEKO JARRERA

Profeta baten haserreaz mintzo da Jesus. Jendeari eta ikasleei egin dien hitzaldia kritika gogorra da Israelgo buruzagi erlijiosoen kontra. Laurogeigarren urte inguruan idatzi zuen Mateok kristau-elizako arduradunak antzeko jokabidean eror ez zitezen.

Oroitzen ahal ditugu gaur Jesusen agiraka horiek era baketsuan, bihotz-berritzeko jarreran, polemika antzuetarako inolako asmorik gabe? Jesusen hitzak gonbita dira gotzainentzat, apaizentzat eta eliz erantzukizunen bat duten guztientzat, geure jarduerari begiratu sakon bat eman diezaiogun.

«Diotena ez dute egiten». Inkoherentzia da gure bekaturik handiena. Ez dugu bizi predikatzen duguna. Badugu botererik, baina autoritatea, izen ona falta zaigu. Geure jokabideak gezurtatzen gaitu. Gure biziera ebanjelikoagoa balitz, kristau-elkarte askotan aldatuko litzateke giroa.

«Zama astunak leporatzen dizkiote jendeari… baina berak ez daude prest, bultza egite aldera, hatz bat mugitzeko». Halaxe da. Sarritan, oso zorrotzak eta hertsiak gara besteentzat, baina ulerkor eta bihozbera geuretzat. Geure eskabideekin jende xumea estutzen dugu, baina ez diogu errazten ebanjelioa onartzea. Ez gara Jesus bezalako; bere zama arin egiten saiatzen zen hura, zeren xumea eta bihotz-apala baitzen.

«Egiten duten guztia jendeak ikus ditzan egiten dute». Ezin ukatu dugu ezen oso erraza dela geure irudia zainduz bizitzen, besteen aurrean ia beti «itxura ona» nola emango. Ez gara bizi isil-gordean ikusten duen Jainko horren aurrean. Arreta handiago ematen diogu norberaren izen onari.

«Lehen eserlekuak dituzte gustuko eta ohore-aulkiak… eta kalean agur egin diezaieten». Lotsa ematen du aitortzea, baina gustukoa dugu hori. Tratu berezia eman diezaguten nahi izaten dugu, eta ez haurride bat gehiagori bezalakoa. Ba ote da gauza barregarriagorik kristau-elkarteak begirune bereziaz eta bereiziaz tratatu dezan bila dabilen Jesusen testigu bat baino?

«Ez utzi jendeari zuei maisu deitzen… ezta gidari ere… zeren bat bakarra baita zuen Maisua eta Gidaria: Kristo». Ezin argiagoa da ebanjelioaren agindua: uko egin tituluei, Kristori itzalik ez egiteko; gidatu fededunen arreta harengana soilik. Zergatik ez du ezer egiten Elizak hainbat eta hainbat titulu, lehentasun, ohore eta dignitate behingoz ezabatzeko, Jesusen aurpegi apala eta umila argiago ager dadin?

«Ez deitu aita lurreko inori, zeren bakarra baita zuen Aita, zerukoa». Jesusek Aita titulua hain bakarra, hain sakona eta hain bihotzekoa du, non ez baitu erabili behar inork ere kristau-elkartean. Zergatik uzten dugu kontrakoa egiten?

José Antonio Pagola

2011/10/23 - Urteko 30. igandea (A)

Hasiera ..... A Zikloa ..... B Zikloa ..... C Zikloa ..... Castellano

José Antonio Pagolaren homiliak.

Igandeko izenburuan "klik" egin, José Antonio Pagolaren homiliak irakurtzeko, partekatzeko, jaisteko edo inprimatzeko. Baita ere goiko menuan A Zikloa, B Zikloa edo C Zikloa aukeratu, zikloaren homiliak irakurtzeko.

2011ko urriaren 23a

Urteko 30. igandea (A)

EBANJELIOA

Maita ezazu Jauna, zeure Jainkoa eta lagun hurkoa zeure burua bezala.

+ Jesu Kristoren Ebanjelioa San Mateoren liburutik 22, 34-40

Dembora haietan, Jesusek saduzearrak hitzik gabe utzi zituela jakitean, fariseuak elkarrekin bildu ziren, eta beraietako lege-gizon batek galdetu zion Jesusi azpikeriaz:

–Maisu, zein da legeko agindurik nagusiena?

Jesusek erantzun:

–Maita ezazu Jauna, zeure Jainkoa, bihotz-bihotzez, gogo osoz eta adimen guztiz.

Hori da agindurik nagusiena eta lehena. Eta bigarrena, ez garrantzi gutxiagokoa, hauxe da: Maitatu lagun hurkoa zeure burua bezala. Bi agindu hauetan oinarritzen dira Liburu Santu guztiak.

Jaunak esana.

HOMILIA

2011ko urriaren 23a

LEHENENGO GAUZA

Behin batean fariseuak bildu eta galdera bat egin zioten Jesusi, beren artean eztabaida eta tirabira-gai zuten arazo batez: larunbataz, erritu-garbitasunaz, hamarrenez eta beste puntu batzuez bilduak zituzten seiehun eta hamahiru aginduak zorrozkien bete nahi zituzten taldeen arteko tirabiraz: «Maisu, zein da Legeko agindu nagusia?»

Jesusen erantzuna oso ezaguna da kristauen artean: «Maita ezazu Jauna, zeure Jainkoa, bihotz guztiaz, arima guztiaz, zaren guztiaz». Hori da garrantzizkoena. Gero gehitu zuen: «Horren antzekoa da bigarrena: maita ezazu lagun hurkoa zeure burua bezala». Eta baieztapen hau egin zuen konklusiotzat: «Bi agindu hauek dira Legearen eta Profeten sostengu».

Asko axola zaigu Jesusen hitzak entzutea. Izan ere, antzinako Israel herrian bezala, Elizan ere handituz joan da, mendeen joan-etorrian, aginduen, arauen eta debekuen kopurua, kristau-bizitzako alde desberdinak arautzeko. Zer da lehenengo gauza, eta inportanteena? Zein da funtsezko gauza Jesusen jarraitzaile bezala bizitzeko?

Jesusek argi utzi du gauza guztiak ez direla garrantzi berekoak. Oker handia da liturgiako eta araudiko bigarren mailako gauzei inportantzia ematea, funtsezkoena alde batera utziz. Ez genuke sekula ahaztu behar soilik Jainkoa eta lagun hurkoa maitatzea dela irizpide nagusia eta lehena Jesusi jarraitzeko orduan.

Haren arabera, maitasun hori da hondo-hondoko jarrera, Jainkoarekin dugun harreman erlijiosoari eta jendearekiko gure portaerari egia eta zentzua ematen dizkion giltzarri-indarra eta ordezkorik gabea. Zer da kristau-erlijioa maitasunik gabe? Zertan gelditzen da gure bizitza Elizaren baitan eta gizartean, maitasunik gabe?

Mota guztietako arauei eta errituei lotuta, pobreturik, kaskarturik edo zurrundurik gelditzeko arriskutik liberatzen du bihotza maitasunak. Zer da betetzaile baten bizitza, Jainkoari maitasun bizirik ez badio? Zer-nolako egia da gure kristau-bizitzan, premian den lagun hurkoari maitasun praktikorik ez badiogu?

Aski zabaldurik diren bi jarrerari kontrajartzen zaio maitasuna. Lehenik eta behin, axolarik ezari, sentiberatasunik eza, buru-zurruna, bihotzik eza den aldetik. Bigarren, egozentrismoari eta axolarik ezari gainerakoen aurrean.

Hain kritikoak diren aldi hauetan, ez da gauza inportanteagorik apalki funtsezkoari eustea baino, hau da, Jainkoa zinez maitatzea, barrutik sentituriko eta bizitako ospakizunetan elikatuz eta lagun hurkoa maitatzea, fededunen artean harreman adiskidetsuak indartuz eta premian direnekiko konpromisoa eraginez. Geure eskura dugu Jesusen arnasa.

José Antonio Pagola

2011/10/16 - Urteko 29. igandea (A)

Hasiera ..... A Zikloa ..... B Zikloa ..... C Zikloa ..... Castellano

José Antonio Pagolaren homiliak.

Igandeko izenburuan "klik" egin, José Antonio Pagolaren homiliak irakurtzeko, partekatzeko, jaisteko edo inprimatzeko. Baita ere goiko menuan A Zikloa, B Zikloa edo C Zikloa aukeratu, zikloaren homiliak irakurtzeko.

2011ko urriaren 16a

Urteko 29. igandea (A)

EBANJELIOA

Eman, Zesarrena Zesarri eta Jainkoarena Jainkoari.

+ Jesu Kristoren Ebanjelioa San Mateoren liburutik 22, 15-21

Aldi haietan, fariseuek elkar hartu zuten, Jesusi galdera bat eginez tranpa jartzeko.

Beraz, ikasle batzuk bidali zizkioten, Herodesen alderdikoekin, galdetzera:

–Maisu, badakigu egiazale zarena eta Jainkoaren bidea behar bezala irakasten duzuna; inoren zeresanak ez dizu axolarik, ez baitiozu begiratzen gizakiaren itxurari. Emaguzu, bada, zeure iritzia: zilegi al da Zesarri zerga ordaintzea, bai ala ez?

Haien maltzurkeria igarriz, Jesusek esan zien:

–Zergatik zatozkidate zirika, itxurazaleok?

Ea, erakutsi zerga-txanpona.

Haiek denario bat aurkeztu zioten. Jesusek galdetu zien:

–Norenak dira irudi eta izen hauek?

Erantzun zioten:

–Zesarrenak.

Jesusek, orduan:

–Eman, bada, Zesarrena Zesarri eta Jainkoarena Jainkoari.

Jaunak esana.

HOMILIA

2011ko urriaren 16a

BIKTIMAK

Fariseuen sail batzuek, Antipasen aldekoekin bat eginik, Jesusi egin dioten galdera tranpa bat da, azpikeriaz prestatua, Jesus hiltzeko giro egokia prestatzen joateko: «Zilegi al da Zesarri zerga ordaintzea?»

Zilegi dela esaten badu, herriaren aurrean itsusi geldituko da Jesus eta galdu egingo du haren sostengua: horrela, errazago jokatu ahal izango dute haren kontra. Ez dela zilegi esaten badu, berriz, matxino iraultzailetzat salatu ahal izango dute erromatarren aurrean, hurbil diren Pazko jaietan Jerusalemera igo direnean Zesarren kontrako edozein matxinada-keinada itotzeko.

Beste ezer baino lehen, «zerga-moneta» erakusteko eskatu die Jesusek, eta esateko zeinenak diren irudia eta ikurra. Arerioek aitortu dute irudia Zesarrena dela, idazkunak dioen bezala: Tiberio Zesar, jainkozko Augustoren Seme Augusto, Pontifize Gorena. Bere keinuaz, espero ez zuten testuinguruan ezarri du Jesusek galdera.

Orduan lehen konklusioa atera du. Monetaren irudia Zesarrena bada, «eman Zesarri Zesarrena». Itzuli hari berea: moneta idolatriko hori, botere erlijiosoaren sinboloz irarri dena. Zeuen negozioetan erabiltzen baduzue, aitortzen ari zarete haren soberanotasuna. Bete zeuen eginbeharrak.

Baina Jesus ez da Erromako enperadorearen zerbitzari, baizik eta «Jainkoaren erregetzaren eta haren zuzentasunaren bila dabil»; horregatik, oharpen larria egin die segidan, inork galdetu ez dion zerbaitez: «Eman Jainkoari Jainkoarena». Monetak Tiberioren «irudia» du, baina gizakia Jainkoaren «irudi» da: harena da erabat. Ez eskaini, beraz, inoiz ere pertsona bat inongo botereri. Defenda ezazue.

Mendebaldean bizi dugun krisi ekonomikoak ez du irtenbide errazik duenik. Finantza-krisia baino gehiago gizatasun-krisia da. Beti handia izango litzatekeen ongizate materialak itsuturik, ekonomia-mailan berean ere eutsi ezina da biziera bizitzera heldu gara.

Ez da aski izanen irtenbide teknikoak proposatzea. Geure biziera itzulikatu behar dugu, kontzientzia aldarazi behar da: lehiaketaren logikatik elkar lanera jo behar da: merkatuen animalia-goseari mugak ezarri beharra; aski esatearen etika berria ikasi beharra dugu.

Luze joko du krisiak. Urte zailak ditugu zain. Jesusen jarraitzaileek Ebanjelioan aurkitu behar dugu inspirazioa eta arnasa egoera hura era solidarioan bizi ahal izateko. Jesusi entzuna diogu gonbita zaurigarrienak diren biktimen ondoan egoteko: merkaturik boteretsuenen estrategien mende utziak direnen ondoan, alegia.

José Antonio Pagola

2011/10/09 - Urteko 28. igandea (A)

Hasiera ..... A Zikloa ..... B Zikloa ..... C Zikloa ..... Castellano

José Antonio Pagolaren homiliak.

Igandeko izenburuan "klik" egin, José Antonio Pagolaren homiliak irakurtzeko, partekatzeko, jaisteko edo inprimatzeko. Baita ere goiko menuan A Zikloa, B Zikloa edo C Zikloa aukeratu, zikloaren homiliak irakurtzeko.

2011ko urriaren 9a

Urteko 28. igandea (A)

EBANJELIOA

Zoazte, bada, bidegurutzeetara eta deitu ezteietara aurkitu ahala guztiak.

+ Jesu Kristoren Ebanjelioa San Mateoren liburutik 22, 1-14

Jesus berriro parabola bidez hitz egiten hasi zitzaien: «Jainkoaren erregetzarekin, bere semearen ezteiak ospatzen zituen erregearekin bezala gertatzen da. Bidali zituen morroiak gonbidatuei dei egitera. Baina haiek ez zuten etorri nahi izan. Berriro beste morroi batzuk bidali zituen, mandatu honekin: “Esaiezue gonbidatuei: Hara, gertu daukat bazkaria; hilak ditut zezenak eta zekor gizenduak, dena dago prest. Zatozte ezteietara”. Baina gonbidatuek ez zuten jaramonik egin: bata bere sorora joan zen, bestea bere negozioetara, eta gainerakoek, morroiei heldurik, irainez bete eta hil egin zituzten. Sumindu egin zen erregea eta, soldaduak bidaliz, hil egin zituen giza hiltzaile haiek eta su eman herriari. Gero, bere morroiei esan zien: “Ezteiak prest daude, baina gonbidatuak ez ziren gai. Zoazte, bada, bidegurutzeetara eta deitu ezteietara aurkitu ahala guztiak”. Atera ziren morroiak bideetara eta aurkituriko guztiak bildu zituzten, on nahiz gaizto. Eztei-gela bazkaltiarrez bete zen.
Erregeak, bazkaltiarrak ikustera sartu zenean, eztei-jantzirik gabe zegoen bat ikusi zuen, eta esan zion: “Adiskidea, nola sartu zara hemen eztei-jantzirik gabe?” Hark hitzik ez. Erregeak mahai-zerbitzariei esan zien, orduan: “Lot ezazue hanka eta esku, eta bota kanpora, ilunpetara. Negarra eta hortz-karraska izango da han”.
Zeren gehiago baitira deituak aukeratuak baino».

Jaunak esana.

HOMILIA

2011ko urriaren 9a

GONBITA

Bere parabolak direla medio, Jesus agertuz doa bere ikasleei nola esperimentatzen duen Jainkoa, nola interpretatzen duen bizitza beronen sustrairik sakonenetatik eta nola erantzuten dien gizakiaren enigmarik ezkutuenei.

Haren parabolekin harreman biziak izaten haste dena aldatzen hasten da. Zerbait «gertatzen da» gu baitan. Jainkoa ez da guk imajinatzen dugun bezalakoa. Eguneroko bizitza ohikoa baino handiago eta misteriotsuagoa da. Daitekeena da bizitzeko beste horizonte bat ukaitea. Entzun dezagun «Jaiotordurako Gonbita» izeneko parabolaren abiapuntua.

Testuaren arabera, seme-alaba guztientzat azkenerako jai bat prestatzen ari da Jainkoa, zeren guztiak nahi baititu ikusi bere ondoan eseririk, mahai baten inguruan, bizi beteaz betiko gozatzen. Jesusek gehienik maite dituenetakoa da irudi hau giza historiaren azkena iradokitzeko.

Jenderi askori fedeaz aho gozatzea eta  bizitzaz gozatzea eragozten dioten Jainko kontrolatzaile eta zorrotzaren hainbat eta hainbat irudi zekenen kontra, Jainkoaren beste esperientzia bat agertu du Jesusek munduan: berarekin anai-arreba arteko jaia partekatzera gonbidatzen gaituen esperientzia, zeinetan joko baitu gailurra gure ahaleginen, antsien eta ametsen punturik onenak.

Jainkoaren gonbit handi hau zabaltzen eman du Jesusek bere bizitza osoa: «Jaiotordua prest dago. Zatozte». Mezu honek borobiltzen du Jainkoa hots egiteko Jesusek bizi izan duen biziera. Jesusek ez du predikatzen dotrina bat, Jainkoaren desira esnatzen du. Ez du inor ezertara behartzen, ez hertsatzen. Gonbidatu eta deitu: horra haren jokabidea. Beldurra kendu eta Jainkoaganako konfiantza piztu. Jainkoaren izenean, bekatariak eta jende mespretxatua onartzen ditu mahaian. Guztiengana iritsi behar du haren gonbit honek.

Jainkoaren Misterioa Berri On dela aurkitu beharra dute gaur egungo gizon-emakumeek. Kristauek ikasi beharra dugu Jainkoaren Misterioaz Jesusengan arnastuagoa den hizkeraz hitz egiten; hain zuzen, oker-ulertzeak desegiteko, aurreiritziak argitzeko eta beldurra ezabatzeko; hain juxtu, horrelako asko sartu izan baitu gure artean hizkera erlijioso tamalgarri batek, azken jairako dena prestaturik zain dugun Jainko horrengandik jende askori urruntzera eraginez.

Aldi honetan, erlijioaren izen txarra jende askori Jainkoaren gonbita entzutea galarazten ari den honetan,  haren Maitasunaren Misterioaz apaltasunez eta jende guztia errespetatuz hitz egin behar dugu, inor behartu gabe, bizitza ito gabe, gizakiaren bihotzean bizirik jarraitzen duen egiaren eta argiaren desira esnaraziz.

Egia da dei erlijiosoari uko egiten diola gaur egun jende askok; alabaina, Jainkoaren gonbita ez da itzali. Bere bihotz barnean ongiaren, maitasunaren eta zuzentasunaren deia entzuten duten guztiek entzun dezakete hura.

José Antonio Pagola

HOMILIA

2008ko urriaren 12a

BIDEGURUTZEETAN

Jesusek oso ondo ezagutzen zuen bere garaiko laborarien bizitza gogor eta aspergarria. Bazekien nola egon ohi ziren larunbata iritsi zain, lanetik «libre» izateko. Jaietan eta ezteietan nola gozatzen zuten ikusten zuen. Zer esperientzia gozoagorik jende harentzat jai-otordu batera gonbidatua izatea baino? Edo, jai egiteko, auzokoekin mahai inguruan eseri ahal izatea baino?
Jainkoarekiko bere esperientziak eraginda, modu harrigarrian hasi zitzaien Jesus hitz egiten. Bizitza ez datza soilik lan eta ardura hauek bizitzean, neke eta atsekabe hauek bizitzean. Jainkoa azken jai bat prestatzen ari da bere seme-alaba guztientzat. Guztiak ikusi nahi ditu bere inguruan eseririk, mahai baten inguruan, bizitza guztiz zorionekoaz betiko gozatuz.
Jesusek, ordea, ez zuen aski Jainkoaz horrela hitz egitearekin. Berak nahi zituen gonbidatu guztiak bere mahaira; are gehiago, bekatariekin eta zokoratuekin ere eseri ohi zen otordurako. Berak nahi zuen izan guztientzat azken jai hartarako Jainkoaren gonbit handi. Gonbita pozik hartzen ikusi nahi zituen eta guztien artean giro adiskidetsuagoa eta ahaidezkoagoa sortzen, azken jai hartarako egoki presta zitezen.
Zertan da, ordea, gonbit hori? Nork hots egiten du? Nork entzuten? Non entzun daiteke jai horren berri? Geure ongizatearekin konforme, berehalako gure onura ez den guztiari belarriak itxirik, ez dugu nabari Jainkoaren inolako beharrik. Ez ote gara ohitzen ari azken esperantza baten premiarik gabe bizitzen?
Mateoren parabolan, lur-jabeek eta merkatariek gonbitari uko egin diotenean, erregeak diotse morroiei: «Zoazte bidegurutzeetara, eta gonbidatu ezteietara aurkituko dituzuen guztiak». Inoiz entzun ez den bezalakoa da agindu hori, baina Jesusen sentiera iradokitzen du. Hainbat ukapen, gutxiespen eta guzti, ospatuko da jaia. Jainkoa ez da aldatu. Gonbidatzen jarraitu behar da.
Baina orain gauzarik hoberena «bidegurutzeetara joatea» da, haietan ibiliko baita hainbat eta hainbat jende bide-galdu, lurrik eta negoziorik gabea, inoiz inork ezertara gonbidatu ez duena. Beste inork baino hobeto uler dezakete haiek gonbita. Haiek gogoraraz diezagukete Jainkoaz dugun azken premia. Haiek ager diezagukete esperantza.

José Antonio Pagola